"Μπορεί να μην έχουν καμιά σχέση με τα πρωτότυπα και 'γω το 'θελα αυτό και το πάλεψα μέσα μου. Στα περισσότερα κομμάτια έχω αλλάξει εισαγωγές, έχω προσθέσει πράγματα, έχω αλλάξει όργανα. Το κάνω γιατί έτσι θα με κάλυπτε. Κι απ' την άλλη πλευρά εγώ θέλω να κάνω το κέφι μου. Παίζω χρόνια διάφορα όργανα, ότι μπορώ, αλλά εδώ ήθελα να κάνω την πλάκα μου. Ήθελα να παίξω λίγο κιθάρα, είχα λίγο το απωθημένο να σολάρω ας πούμε. Και το 'κανα.».
Σ' όλο αυτό το τολμηρό εγχείρημα παίρνει μέρος και μια πλειάδα μουσικών και τραγουδιστών από το Διονύση Θεοδόση και τη Marta Moreleon στις β΄ φωνές, μέχρι τη Γλυκερία και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Όπως, επίσης, κι οι συγκινητικές συμμετοχές των Raul Sosa και Julio Jara, καθώς και των θρυλικών «Τρίο Καντσόνε» και «Τρίο Κιτάρα» ! Ακόμα κι ο Μάνος Ελευθερίου συστρατεύτηκε στην ελεύθερη απόδοση των ισπανόγλωσσων τραγουδιών στα ελληνικά, για τις ανάγκες του ενθέτου!
Η κορυφαία, βέβαια, συμμετοχή και πολύ τιμητική για τον Νταλάρα, είναι αυτή του κορυφαίου κιθαρίστα Al Di Meola ο οποίος σολάρει πάνω στις μελωδίες του Χιώτη, του Ζαμπέτα και του Μωράκη! Γράφει ο Νταλάρας για τον Al Di Meola στο ένθετο : «Ο Al Di Meola, αυτός ο καταπληκτικός μουσικός, εξισορρόπησε με γνώση, ευαισθησία και μεράκι το δικό του ελεύθερο στυλ με τα δικά μας τραγούδια. Τον ευχαριστώ που τίμησε αυτές τις ηχογραφήσεις με τη συμμετοχή του». Και συμπληρώνει, σχετικά με το υλικό που δόθηκε στον Al Di Meola για να παίξει : «Δεν διάλεξα τυχαία τα τραγούδια του Μανώλη Χιώτη και του Γιώργου Ζαμπέτα, το μάμπο και τη μπόσα -- νόβα, μια και πιστεύω ότι οι δυο αυτοί μουσικοί μας υπήρξαν απ' τους πρώτους Έλληνες τζαζίστες που πάνω στις ακροβασίες των αυτοσχεδιασμών τους ταξίδεψε η φαντασία και μαθήτεψε το ταλέντο δεκάδων νέων μουσικών».
Κι ο Al Di Meola λέει για τον Νταλάρα σε συνέντευξή του (περ. «ΜΟΥΣΙΚΗ», τεύχος 115 -- 116, Ιούνιος -- Ιούλιος 1987, σελ. 28) : «Σαν μουσικός και σαν τραγουδιστής έχει πολύ ψηλή ακεραιότητα. Θέλει να κρατάει την παράδοση κι όχι να πουλάει σε μεγάλα εμπορικά ακροατήρια. Είναι το ίδιο συναίσθημα που έχω κι εγώ για την μουσική μου».
Στο δίσκο αυτό ο Νταλάρας παρουσιάζει, πέρα από το ερμηνευτικό, και το πρόσωπό του ως μουσικός και, συγκεκριμένα, αυτό του κιθαρίστα, αν και παίζει και κρουστά. Πράγματι -- εκτός από τις συμμετοχές σε κάποια τραγούδια του Στέλιου Καρύδα και του Αχιλλέα Περσίδη στις κιθάρες -- ο Νταλάρας παίζει μόνος του solo κιθάρα α & β, αλλά και β΄ κιθάρα.
0 comments:
Post a Comment